Dışarı çıkarken korkmaktan bıktım.

Ankara ve İstanbul’da bomba patlatıldığı için buradayım ve bu yazıyı yazıyorum. Bu metni yazarken her satırında her kelimesinde, her sözcüğünde patlatılan bombalarda ben ölseydim ne olurdu diye düşünüyorum. Ailem, arkadaşlarım,akrabalarım. Ne olurdu? Onlar üzülürken siz burada güle oynaya oyun oynuyorsunuz. Ya sizin aile üyelerinizden bir bombadan ölseydi, ya arkadaşınız? Siz hiçbir şey olmamış gibi hayatınıza devam edebilir miydiniz?

Ben şu an ne gülüyorum ne de oyun oynuyorum. Ben üzülüyorum. O bombada ölenlerden hiç birini tanımıyorum. Ama ben empati kuruyorum. 

Biz çocukların “Yeter” deyip buna bir son vermesinin vakti geldi. Biz birlik olup ölen çocuklar adına “Barış İçin Diren Çocuk”u başlattık. 

Çünkü her bombada ölen çocuklar, adamlar,kadınlar , bizim tanımadığımız kişiler ölünce biz üzülüyoruz.

Biz korkuyoruz. Biz ağlıyoruz. Çünkü aynısı benim veya bir başka çocuğun başına gelecek diye korkuyoruz. 

Gelecek terör olaylarında kimleri kaybedeceğiz? Sizden biri mi? Arkadaşlarınızdan biri mi? 

Ben bıktım.Dışarı çıkarken korkmaktan bıktım. 

Kısacası ben buna bir son veriyorum. 

Bu yolda benimle yürümeye var mısınız? 

#barışiçindirençocuk

Mert  (12 yaşında)